صد سال پس از نخستین بررسی مومیایی توت‌عنخ‌آمون، اسناد و تصاویر نشان می‌دهد که تیم هاوارد کارتر در جریان حفاری نه تنها به کشف بزرگ دست نزد، بلکه با استفاده از چاقوهای داغ و زور، پیکر فرعون جوان را تکه تکه و سر او را از بدن جدا کردند؛ رویدادی که امروز بیش از آنکه نماد پیروزی علمی باشد، به‌عنوان لکه‌ای شرم‌آور در تاریخ باستان‌شناسی شناخته می‌شود.
مجله اینترنتی باستان شناس : در نوامبر ۱۹۲۵، سه سال پس از کشف آرامگاه توت‌عنخ‌آمون در دره پادشاهان، تیم هاوارد کارتر سرانجام به تابوت درونی فرعون رسید. جسد او به دلیل رزین سیاه و سختی که در مراسم تدفین روی پارچه‌های مومیایی ریخته شده بود، به تابوت چسبیده بود. کارتر در یادداشت‌هایش نوشت که «هیچ نیروی مشروعی» قادر به جدا کردن بدن از تابوت نبود.
برای حل مشکل، تابوت را زیر آفتاب گذاشتند تا رزین نرم شود، اما نتیجه‌ای نداشت. سپس با چاقوهای داغ و فشار، سر و ماسک طلایی توت‌عنخ‌آمون را از بدن جدا کردند. در ادامه، دست‌ها، پاها و تنه نیز قطعه‌قطعه شد. پس از این مثله‌سازی، اعضای بدن دوباره با چسب به هم وصل شدند تا ظاهری کامل‌تر برای نمایش ایجاد شود.
این تخریب در گزارش‌های رسمی کارتر ذکر نشد و حتی در یادداشت‌های خصوصی او نیز غایب است. اما عکس‌های هری برتون، عکاس حفاری، شواهدی روشن از این خشونت را ثبت کرده‌اند؛ از جمله تصویری که جمجمه فرعون با میخ ثابت شده تا برای عکاسی سرپا بماند.
با گذشت یک قرن، پژوهشگران امروز این رویداد را نه یک دستاورد علمی، بلکه یک رسوایی اخلاقی می‌دانند. آنچه کارتر در دفترچه‌اش «روز بزرگ تاریخ باستان‌شناسی» نامید، اکنون به‌عنوان نمونه‌ای از بی‌توجهی به حرمت میراث فرهنگی و انسانی بازخوانی می‌شود
