حدود ۱۹ هزار سال پیش، زنی درون غار ال میرون، یک پناهگاه سنگی بزرگ در شمال اسپانیا، به خاک سپرده شد. بقایای او که در سال ۲۰۱۰ کشف شد، با اُخرا‌ی سرخ، رنگدانه‌ای غنی از آهن، پوشانده شده بود.
مجله اینترنتی باستان شناس : به همین دلیل، او را «بانوی سرخ ال میرون » نامیدند. این کشف شگفت‌انگیز، اطلاعات ارزشمندی از انسان‌های عصر یخبندان ارائه کرده است و پیشرفت‌های جدید در تحلیل DNA، همچنان بینش‌های جدیدی درباره جمعیت‌هایی که پیش و پس از زمان او در این منطقه زیسته‌اند، فراهم می‌کند!
مطالعات ژنتیکی بر روی انسان‌های باستانی معمولا بر استخراج DNA از استخوان‌ها یا دندان‌ها متکی است(aDNA). بااین‌حال، مقاله‌ای که در ژورنال Nature منتشر شده است نشان می‌دهد که DNA حفظ‌شده در خاک، که به‌عنوان DNA باستانی رسوبی یا sedaDNA شناخته می‌شود، می‌تواند بسیار ارزشمند باشد.
تحلیل sedaDNA نشان می‌دهد که انسان‌ها و حیوانات در دوره‌های مختلف در این غار سکونت داشته‌اند. این مطالعه گونه‌هایی مانند کفتار، پلنگ و سگ وحشی آسیایی را شناسایی کرد که پیش‌تر در بقایای جانوری ثبت نشده بودند. این روش امکان بازسازی اکوسیستم‌های گذشته را بدون نیاز به بقایای اسکلتی فراهم می‌کند.
نکته جالب، شناسایی دودمان ژنتیکی انسانی در رسوبات غار ال میرون است. آنالیز ژنتیکی نشان داد که صنعتگرانی که در حدود ۲۵ تا ۲۱ هزار سال پیش، ابزارهای سلوتری (Solutrean) را در این غار ساخته بودند، به تبار ژنتیکی “Fournol” تعلق داشتند. این تبار پیش‌تر در بقایای انسانی کشف‌شده در فرانسه و اسپانیا شناسایی شده بود و نشان می‌دهد که این شکارچی-گردآورندگان عصر یخبندان در مواجهه با شرایط اقلیمی سخت، به سمت جنوب مهاجرت کرده بودند.
در ادامه، این گروه در دودمان ژنتیکی «بانوی سرخ» ادغام شد، همراه با تبار “Villabruna”، که طی دوره مگدالنی از طریق شمال ایتالیا وارد این منطقه شده بود.
غار ال میرون از دیرباز به‌عنوان یکی از مکان‌های کلیدی برای مطالعه فعالیت‌های انسانی در دوره پارینه‌سنگی جدید شناخته شده است. یافته‌های جدید sedaDNA اهمیت این مکان را بیش‌ازپیش تقویت می‌کنند، زیرا یک توالی ژنتیکی پیوسته را در بازه‌ای بیش از ۴۶ هزار سال ارائه می‌دهند. این داده‌ها گذار از جمعیت‌های نئاندرتال در دوره موستری به انسان‌های امروزی در دوره ماگدالنی را پوشش می‌دهند.
با نتایج موفقیت‌آمیز آنالیز sedaDNA در غار ال میرون، محققین اکنون به افق پژوهشی جدیدی می‌نگرند: استخراج DNA هسته‌ای از رسوبات…!
🖋 سحر مرتضی نژاد
